♦️ سیستم تعادلی بدن (vestibular )
این سیستم با دریافت و یکپارچه سازی اطلاعات از نواحی مختلف سیستم عصبی، اوتریکول، ساکول، مجاری نیم دایره و حس عمقی عضلات گردن، نقش مهمی در توسعه واکنش های تعادلی، تنظیم راستای بدنی و میزان سفتی عضلات دارد.
🔺سیستم تعادلی بدن یکی از مهم ترین و موثرترین سیستم های قابل دسترس توسط کاردرمانگران است که برای رسیدن به تغییرات عملکردی و پردازش در سیستم اعصاب مرکزی مهم می باشد و از اجزای اصلی حس عمقی به حساب می آید.سیستم وستیبولار به واسطه ارتباطات وسیعی که با نواحی مختلف سیستم عصبی دارد، می تواند تاثیر فراگیری بر سیستم اعصاب مرکزی داشته باشد.
🔺سیستم وستیبولار از نظر آناتومیکی و جنین شناختی به سیستم شنوایی و از نظر عملکردی به سیستم بینایی مربوط می شود.
🔺سیستم وستیبولار متشکل از لابیرنت، عصب وستیبولار و مسیرهای مرکزی وستیبولار می باشد. لابیرنت از دو اوتریکول، ساکول و مجاری نیم دایره تشکیل شده که گیرنده های موجود در آن گیرنده های حس تعادل بوده است.
🔷 اختلالات سیستم وستیبولار
🔹 اختلال عملکردی مثل تعادل و هماهنگی
🔹 اختلال توازن حسی : بیشتر در اشکالات رشدی دیده می شود که علت آن عمدتاً نقایص در یکپارچگی دروندادهای سیستم وستیبولار می باشد.
🔶 علائم نقص در سیستم وستیبولار
🔸 واکنش های تعادلی ضعیف : فرد نسبت به ارتفاع، سقوط و حرکت سریع یا حرکت در مسیرهای خطرناک واکنش نشان نمی دهد.
🔸 ناامنی جاذبه ای (ترس شدید از بلندی) : در این حالت فرد نسبت به ارتفاع و تحریکات وستیبولار واکنش بیش از حد نشان می دهد که شامل واکنش شدید نسبت به تحریکات تعادلی و ترس از وضعیت جدید.
🔸 تونوس عضلانی بالا: در اثر آسیب مسیر عصبی (مسیر عصبی وستیبولار خارجی با لوب قدامی مخچه) تون اندام فوقانی، تنه و اندام تحتانی در وضعیت ضد جاذبه افزایش می یابد.
سیستم تعادلی بدن
🔸 تون عضلانی پایین (شل) در عضلات پشت (extensor) در اثر آسیب لوب خلفی ایجاد می شود. علائم آن شامل :
🔸 عقب زدگی زانو (Back knee) و قوس زیاد کمر
🔸حالت شلی بیش از حد عضلانی در هنگام لمس عضله (Flaccidity)
🔸شلی بیش از حد مفاصل (laxity)
🔸 عدم توانایی بلند کردن سر و تنه در وضعیت خوابیده روی شکم.
🔸ضعف در هماهنگی حرکات
🔸 عدم حرکت مناسب دست در هنگام راه رفتن
🔸 فراموشی و عدم کارکرد مناسب یکطرفه بدن
▫️ اثر مستقیمی روی عضلات چشم گذاشته و در کنترل حرکات چشم، کاهش استرابیسموس و رفع نیستاگموس دائمی، تعقیب بینایی تاثیر به سزایی دارد.
▫️ تنظیم تون عضلانی و واکنش های پوسچرال (کنترل راستای بدن و سر و گردن)
▫️ هماهنگ کردن حرکات چشم و دست
▫️ بهبود تعادل (بهبود حرکات مچ پا در جهت کنترل تعادل)
▫️ تنظیم سطح هوشیاری از طریق ارتباطات وسیع سیستم وستیبولار
▫️ تسهیل و تنظیم پاسخ های کلامی، خود به خودی فرآیند غذا خوردن و کنترل آب دهان
▫️ کاهش حرکات کلیشه ای و تکراری
▫️ هماهنگی دو سمت بدن
▫️ بهبود برنامه ریزی حرکتی در جهت انجام صحیح یک فرایند حرکتی
▫️بهبود و افزایش توجه و تمرکز در افرادی که ثبات پوسچرال (کنترل تنه و تعادل) ندارند.